वाटा ... (गझल)

कोणास कधी कळतात वाटा
वेड्या कोठून कश्या वळतात वाटा।

एकाकी आयुष्य ठेवुन आठवांना
सोडूनी हात कधी पळतात वाटा।

पाहीले मी , सरणावर स्वंप्न होते
जाळूनी स्वंप्न अश्या जळतात वाटा।

पाहूनी त्या वळणावर आसवांना,
काळोखाआड कधी गळतात वाटा।

कोणी बोले दुनिया तर गोल आहे
फ़ीरूनी गोल कुठे मिळतात वाटा?

तीही सोडून मला वळनात गेली
तीच्या वाचून मला छळतात वाटा।

हो येथेच सुरवात , इथेच अंत
(कीती प्रवास असे गिळतात वाटा।)

सुधीर ......

मनापासुन ......... मनापर्यंत ........

शून्य... (गझल)

आयूश्य धुडांळत झरला शून्य होता
एका ह्र्दयावर हरला शून्य होता।

तोडून बधं मिठितुन तीच्या सूटावे
तीने मुठित जणु धरला शून्य होता।

मैफ़ील सपंवुन उपडया पेल्यातून,
काळोख धुडांळत उरला शून्य होता।

जून्या जखमा तुटुन अश्या आल्यावर
पून्हां अश्रुनी जणु भरला शून्य होता।

पाहून अखेर जिवन त्या राखेपाशी
आता सरणावर सरला शून्य होता।

तेव्हां ति जरी विसरुन गेली शून्यास
तीच्या नयनात उतरला शून्य होता।

सुधीर ....

मनापासुन ...... मनापर्यंत ......